Donderdag 27 september 2012
Ons eerste concert in Wenzhou, China!
Met een prachtig programma:
eerst het klassieke gedeelte:
A Chloris van R. Hahn
se tu m’ami van Pergolesi
Barcarolle van Offenbach
Habanera van Bizet
duet uit Così fan Tutte: Prendero quel Brunettino van Mozart
Ninghe/Canto negro van Montsalvatge
Mon coeur s’ouvre a ta voix van Saint Saëns
Flower Duet van Delibes
en toen een pop gedeelte:
Make you feel my love
My baby just cares for me
My heart will go on (op speciaal verzoek van de moeder van Yu Li, die ons uitnodigde)
Walking in Memphis
Viva la Vida (met een koortje van Jana, Levin en twee Chinese kinderen)
Het concert vond plaats in een cultureel centrum waar naast pianoles (in groepen van 10) ook les gegeven wordt in een aantal traditionele Chinese instrumenten en tafeltennis gespeeld wordt. Het programma werd nog aangevuld met twee kinderen die Chinese liedjes zongen en naar het schijnt ook een Italiaans liedje (ik ga voor Italiaans, maar het kan ook Engels geweest zijn). Één van de kinderen (7 jaar) speelde ook viool en ik heb haar van blad op het concert begeleid. Ze speelde het virtuoze Chinese melodietje overigens fantastisch!
Het publiek (ongeveer 250 mensen) was er vooral op uitnodiging van Yu Li, degene die ons uitgenodigd heeft. Dat was geloof ik nogal een tegenvaller, daar hij er op gerekend had dat het centrum voor meer publiek zou zorgen. In Wenzhou is er geen echt conservatorium (al noemen ze zich wel zo) en lijkt klassieke muziek nog ver weg van de gemiddelde Chinees.
We (Christina Plein, Tineke Roseboom en ik) hebben alles gegeven, maar het publiek reageert totaal anders dan in Nederland. Het schijnt zo te zijn dat ze voor Chinese begrippen muisstil waren, maar dat het wel teveel gevraagd was om de mobiele telefoons uit te zetten (die ze vervolgens ook gewoon opnamen). Een ingehuurde presentatrice kletste de boel aan elkaar. Soms begon ze op aparte momenten, nl 3 keer op het moment dat ik het eerste akkoord van Ninghe inzette. Het contact met het publiek was daardoor nihil, iets dat toch een soort onbevredigend gevoel gaf. Zal er wel bij horen, denk ik. Ben benieuwd of dat ook op het volgende concert zo is. In ieder geval hebben we echt lekker muziek kunnen maken.
Na afloop stonden ze gelukkig wel in de rij om met ons op de foto te gaan! (maar dat willen ze ook als we wachten op het vliegveld….)
